واکنش مقامات محلی در ایران به خبر انتقال آب آشامیدنی خوزستان به کویت و بصره آسان به پیش بینی بود زیرا بیش از یک بار تکرار شده است.
دیروز، یکشنبه ۳ مرداد، معاون آبرسانی سازمان آب و برق خوزستان انتقال آب این استان که از خشکسالی رنج می برد، به کویت رد کرد.
علیدادی در بیانیه ای که به خبرگزاری رسمی “ایرنا” داد، خبر انتقال آب اهواز به کویت وبصره را که اخیراً در شبکه های اجتماعی منتشر شد، تکذیب و رد کرد.
وی اظهار داشت: «تاکنون هیچ طرح و برنامهای برای انتقال آب از خوزستان به شیخ نشین کویت اجرایی نشده است».
دو سال قبل، یعنی سال ۱۳۹۸ کاربران رسانه های اجتماعی در ایران کلیپی از خطوط لوله پخش کرده اند که گفته می شود آب آشامیدنی خوزستان را به کویت منتقل می کند.
در آن زمان، دولت ایران این ویدئو را تکذیب کرد، اما در روزهای اخیر ویدیوهای مشابهی در شبکه های اجتماعی منتشر بود.
معاون آبرسانی سازمان آب و برق گفت که خطوط انتقال آب مربوط به خط شماره یک و ۲ طرح آبرسانی غدیر است که آب آشامیدنی آبادان، خرمشهر،هویزه، دشت آزادگان و شادگان و تعدادی از روستاهای مسیر را تأمین می کند.
شایان ذکر است که استان خوزستان طی ۱۱ روز گذشته شاهد اعتراضات گسترده مردمی به دلیل کمبود آب در این استان بوده است.
براساس فیلم ها و گزارش های منتشر شده از کاربران رسانههای اجتماعی، تعداد زیادی از خودرو و موتورسوار یگان ویژه نیروی انتظامی و نیروهای ضد شورش جمهوری اسلامی از صبح چهارشنبه در میدان آزادی تهران هستند.
با استقرار تعداد زیادی از موتورسوارها و خودروهای یگان ویژه پلیس جمهوری اسلامی در میدان آزادی، جو امنیتی در پایتخت ایران حاکم بود.
شایان ذکر است که تاکنون مقام های وزارت کشور یا نیروی انتظامی در این باره توضیحی ارائه نکرده اند.
با این حال، برخی خاطرنشان کردند که دلیل استقرار این نیروها این بود که دیروز، سه شنبه ۲۹ تیر، تعداد زیادی از شهروندان علیه علی خامنه ای و جمهوری اسلامی در ایستگاه مترو صادقیه در تهران شعار سر می دادند.
این تظاهرکنندگان خواستار حمایت از اعتراضات خوزستان و پاسخگویی به خواسته های مخالفانی بودند که پس از خشکسالی و بی آبی شدید در استان خواستار تأمین آب هستند.
همچنین گروهی از فعالان مدنی عصر دیروز، در تهران تجمع در مقابل وزارت کشور را ضمن حمایت از اعتراضات خوزستان، با محکوم کردن سرکوب تظاهرکنندگان و کشته شدن جوانان و نوجوانان خوزستان، ترتیب دادند.
ولیعهد شاهزاده رضا پهلوی به نوبه خود در پیامی به ارتش و نیروهای ضد شورش و انتظامی کشور انتقاد و تأکید کرد که آنها حق تیراندازی به روی مردم و جوانان را ندارند.
گروههای صنفی و بستگان و خانوادههای قربانیان آبان ۹۸ از اعتصابات سراسری کارگران در چهارمین روز آن حمایت می کنند.
گزارشها و ویدیوهایی در شبکه های اجتماعی نشان دادند که گروههای صنفی، نزدیکان قربانیان رژیم ایران و تعدادی دیگر از کارگران در چهارمین روز اعتصاب سراسری کارگران شرکتهای پالایشگاهی به اعتصاب پیوستند.
به نوبه خود، مادر ستار بهشتی، سایر گروه های کارگری و خانواده های قربانیان و جانباختگان نظام ایران نیز از اعتصاب حمایت کردند.
روز جمعه کارگران شرکت هایی مانند پالایشگاه پتروپالایش کنگان، تلمبهخانه شماره ۵ بندرعباس، جهانپارس عسلویه و زلال پالایشگاه اصفهان به آن پیوستند.
این اعتصابات سراسری کارگران ایران شامل کارگران شرکتهای دریا ساحل جفیر، رادیو گراف نیروگاه بیدخون سیکل ترکیبی جهرم و پالایش آدیش است.
به نوبه خود، مادر ستار بهشتی “گوهر عشقی” حمایت خود را از اعتصابات عمومی کارگران ایران اعلام کرد.
خانم گوهر به ابراهیم رئیسی حمله کرد و گفت که مقامات رژیم ایران برای اجرای سیاست های سرکوب خود یک قاتل زنجیره ای تعیین کرده اند.
وی نوشت: «مقامات جمهوری اسلامی با انتصاب فردی معلومالحال و خالی از درایت و علم و سیاست بر مسند بالاترین مقام اجرایی جمهوری اسلامی تلاش دارند تا با ایجاد رعب و وحشت و سرکوب خشن ما مردم را به سکوتی اجباری فرو برند، اما زهی خیال باطل».
خانم گوهر ادامه داد: «از همه کارگران چه روزمزد، قراردادی، رسمی خاضعانه درخواست دارم که در برابر این بیعدالتیها و جنایات ضد مردمی میهنی مقاومت نمایید».
وی تاکید کرد: «از اخراج فردی و دسته جمعی نهراسید، افرادی که باید اخراج و در نتیجه از محاکمه خویش در هراس باشند، کسانی هستند که مملکت ما را اشغال اشغال درآورده و به سوی نابودی کشانده و هویت و اصالت ما را خدشه دار کردهاند».
علی ارژنگی، کودک ایرانی مجرم و محکوم به اعدام در سلول خود در زندان اردبیل، روز شنبه ۲۲ خرداد، اقدام به خودکشی کرد.
سازمان حقوق بشر ایران گزارش داد که علی در تلاش برای خودکشی، بخشی از گردن و رگهایش را بریده است.
این سازمان ایرانی به نقل از یک منبع آگاه گزارش داد که ارژنگی پس از انتقال به بیمارستان ۴۵ بخیه خورده و وضعیت عمومی سلامتی وی خیلی وخیم است.
شایان ذکر است که ارژنگی چهار سال پیش، یعنی در ۱۷ سالگی، به ارتکاب “قتل عمدی” متهم شده است، اما او و وکیلش او را بی گناه می دانند.
این کودک محکوم به اعدام در بهمن ماه سال گذشته گفته بود که دادگاه عمومی به او مهلت داده برای پرداخت یک میلیارد تومان دیه به شاکی پرونده خود تا پایان اردیبهشت امسال است؛ اما تاکنون خانواده ارژنگی موفق به تامین این مبلغ نشدهاند.
به گفته سازمان های حقوق بشری ایران، این مهلت تا پایان تیر ماه امسال تمدید شده است و اگر خانواده ارژنگی دیه تأمین نکنند، حکم اعدام وی اجرا می شود.
از سوی دیگر، سیزدهمین گزارش سالانه سازمان حقوق بشر ایران بیان داشت که در طول سال ۲۰۲۰، ایران تنها کشوری بود که اعدام کودکان مجرم را ادامه داده است.
این گزارش افزود که متهمانی، که در طول یک سال گذشته در ایران اعدام شدند، شامل حدود ۴ مجرم کودک بودند.
زندانیان سیاسی زن و فعالان حقوق بشر در ایران گفتند که تعرض جنسی بخشی از برنامه رژیم ایران و بازجویان زندان برای شکستن مقاومت زنان است.
چهارشنبه، ۵ خرداد، در اتاقی در "کلابهاوس" تعدادی از زنان و فعالان حقوق بشر، شکنجه و حمله جنسی را که توسط بازجویان و مقامات زندان متحمل شده بودند، توصیف کردند.
زندانیان سیاسی زن گفتند: «در ایران، تجاوز جنسی بخشی از برنامه بازجویان و ماموران زندان برای سرکوبی زندانیان زن است».
این نشست مجازی، روز چهارشنبه، ۵ خرداد، به عنوان "زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی" برگزار شد.
به نوبه خود، نرگس محمدی صحبت کرد و به حکم جدید خود مبنی بر ۸۰ ضربه شلاق و ۳۰ ماه زندان اشاره کرد.
مشکل اعصاب و روان
خانم نرگس گفت: «رییس زندان به من حمله کرد، تعرضها و توهینها خشنتر شد، مقاومت میکردم و آنها من را میکشیدند و هل میدادند. میخواستند من را به اجبار سوار ماشین کنند».
وی افزود: «بر زمین نشستم، رییس زندان من را بلند کرد و به سوی ماشین پرت کرد. سرم داخل ماشین بود و پایین تنمهام بیرون بود، وقیحانه پایین تنه من را گرفت و هل داد داخل ماشین روی ساق پایم نشست».
خانم نرگس ادامه داد: «با یک زن که با اتهامات اقتصادی بازداشت شده بود، هم سلولی بودم. او را به شدت آزار داده بودند، بازجو سینههای او را لمس کرده بودند، و این خانم به همین دلیل دچار مشکل اعصاب و روان شده بود».
به نوبه خود، فعال سیاسی و زندانی سابق "بانوی صابری"، که شوهرش تابستان ۶۷ اعدام شد، فاش کرد که چه اتفاقی برای او در زندان افتاده است.
خانم بانوی اظهار داشت: «سال ۶۱ سه نفر کمیتهای من را بازداشت کردند و در بیابانهای اصفهان به من تجاوز کردند، به حق من رسیدگی نکردند که در تمام این سالها من را آزار دادند».